ඔබ මට තරුවකි 10,11,12

10 කොටස

දිනිතිලා රෝහල අසලින් ඇතුලට තියන මාවතේ ඉදිරියට පියවර මැන්නා.ඒ පසුපස අපේ කථානායකයා සිය යතුරුපැදිය ධාවනය කළා. “අලුත් මාවත(New Lane.)” කියන පුවරුව අසලින් අතුරු මගකට පිවිසි දෙදනා එහිවු නිවසක ගේට්ටුව විවර කරගෙන ඇතුලට යනු අප මිතුරන් දෙදනා ඈත සිට බලා සිටියා.

ඔබ මට තරුවකි 7,8,9

07 කොටස.

සති අග නිවාඩුවට නිවසට ගිය දිනිති රැ කෑම කාලා වේලාසනින් නින්දට ගියා.රැ මැදියම වෙනතෙක් ඒ අත මේ අත හැරෙමින් කල්පනා කරමින් සිටියා.දන්නෙම නැතුව නින්ද ගියා.උදේ හයට විතර ඇහැරුනත් ඇදෙන් බහින්න හිතුනේ නෑ.ඇඳ විට්ටමට කොට්ටය තියලා ඊට බරදිලා සිවිලිම දෙස බලාගෙන අවිශ්ක ගැන සිහින මවන්න පටන්ගත්තා.

ඔබ මට තරුවකි 4,5,6

04 කොටස

“මේ පන්තියට නම් අවශ්‍ය අලුත් ඩෙස් බංකු ටිකක් තමයි” විදුහල්පතිනිය පන්තියේ ළමුන් දෙස මදහසින් යුතුව බලන ගමන් පැවසුවා. 

නිශා සිටියෙ දිනිතිට පිටුපසින් පන්තිය දෙස බලාගෙනයි. නිකමට වගේ දිනිති දෙස බැලූ නිශාට අමුත්තක් තේරුනා. දිනිතිත් අවිශ්කත් තවමත් එකිනෙකා දෙස බලාගත් ගමන් ඉන්නෙ.

“මේකිට මක් වෙලාද?” එහෙම කල්පනා කළ නිශා විදුහල්පතිනිය ඒ දෙස හැරෙන්න පෙර දිනිතිගේ උරහිසට අතතිව්වා. එකවර ගැස්සුනු දිනිති පියවි සිහියට ආවා.

ඔබ මට තරුවකි 1,2,3

01 කොටස.

 ආදරය   කියන වචනෙ ඔයා කොච්චර කියල ඇති ද, ඔයාට කොච්චර ඇහිල ඇතිද? මතක් කර ගන්න පුලුවන් ද?...... ඒත් අපේ කථාවෙ කෙනෙකුට ඒ වචනෙ කොච්චර ඇහුනත් හඬගා කියන්න පුලුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ. ඒ එයා කථන ආබාධිත(ගොලු) අයෙක් නිසයි.එයා තමයි අවිශ්ක, අවිශ්ක දේශජ දිසානායක. එයා උපතින්ම කථන ආබාධිත අයෙක් නෙමෙයි.ඒ කථාව පසුව කියන්නම්. කොපමන ගැටලු ජීවිතේට තිබුනත් එයා හොදට ඉගනගත්තා.එයා ගෙ දෙමාපියන් වගේම ගුරුවරයෙක් වුනා. හැබැයි සාමාන්‍ය  ගුරුවරයෙක් නෙවෙයි,සංඥා භාෂා ගුරුවරයෙක්.